تشخیص ازمایشگاهی هپاتیت B

آنتی ژن سطحی هپاتیت (HBsAg)B : جزئی از کپسید ویروس است که مقدار بسیار زیاد آن توسط ویروس تولید می شود.چنان که ممکن است در جریان گردش خون 105 ذره ویروس موجود باشد.در برخی از بیماران وزن HBaAg موجود در خون بیش از آلبومین سرم است.

آنتی بادی بر علیه (Anti-HBs)HBsAg : نشانه ایمنی بر علیه ویروس بوده و به جز موارد نادری که ذکر خواهد شد وجود توام HBsAg و Anti-HBs در خون رخ نخواهد داد.سنجش کمی و کیفی آن توسط کیت های تجاری موجود مقدور است.

آنتی ژن مرکزی هپاتیت (HBcAg)B : یک آنتی ژن داخلی ویروس محسوب می شود که تنها در سلول کبدی قابل شناسایی است و در خون وجود ندارد .بنابراین روش سرولوژیکی برای سنجش آنتی ژن مذکور ساخته نشده است.

آنتی بادی بر علیه (Anti-HBc)HBcAg :وجود این آنتی بادی نشانه پاسخ ایمنی بدن علیه ویروس بوده و قبل از Anti-HBs ظاهر می شود.زمانی که به عنوان Anti-HBc گزارش می شود ، سنجش هر دو کلاس آنتی بادی IgM و IgG انجام شده است.

IgM anti-HBc در عفونت های حاد بسیار بالا می رود و وجود Anti-HBc به تنهایی نشانه ایمنی فرد علیه عفونت نیست.

آنتی ژن e هپاتیت (HBeAg) B : جزئی از HBcAg بوده و طی دوره حاد و فعال بیماری در خون قابل شناسایی است و در فاصله زمانی کوتاهی پس از HBsAg ظاهر می شود.وجود HBeAg در خون نشانه تکثیر ویروس بوده و با عفونت زایی ارتباط مستقیم دارد.

آنتی بادی بر علیه (Anti-HBe) HBeAG : پاک شدن خون از HBeAg و بروز Anti-HBe معمولا نشانه کاهش تکثیر ویروس یا توقف آن است.برای تشخیص بیماری انجام ازمایش های Anti-HBe و HBeAg ضرورتی نداشته و تنها برای ارزیابی فعالیت بیماری کاربرد دارد.

در صورت ابتلا بیمار به هپاتیت B با موتاسیون در ناحیه پره کور وجود Anti-HBe در خون نشانه کاهش یا توقف تکثیرویروس نمی باشد.

شناسایی و سنجش HBV DNA در تشخیص مفید بوده و در بیماران HBsAg مثبت قابل سنجش است.سنجش کمی آن اطلاعات مفیدی از میزان تکثیر ویروس ارائه می کند.

مطالعات بر روی مبتلایان به عفونت با ویروس هپاتیت B نماهای بالینی متعددی را زا عفونت با ویروس بیان میکند.اغلب موارد عفونت اولیه در بالغین ، خود محدود بودهو در طی 6 ماه همراه با مهار عفونت است.عفونت در 60-70%موارد فاقد علائم بالینی بوده و فقط از طریق آزمایش های سرولوژیک و سایر روش های آزمایشگاهی قابل تشخیص و شناسایی است.مواردی از بیماری نیز رفع نشده و عفونت برای سال ها می تواند پایدار باشد.در تمام این موارد ویروس در مرحله فعال بیماری در خون بوده و به وسیله آزمایش های تعیین آنتی ژن ویروس( به عنوان مثال HBsAg) قابل شناسایی است.در عفونت های پایدار ویروس کامل و ناکامل در خون وجود داشته و ممکن است بیمار فاقد ویروس بیماری زا باشد.




*در صورتی که ویروس هپاتیت B با موتاسیون در ناحیه پره کور نباشد بروز Anti-HBe نشانه تکثیر کمتر ویروس است.در صورت وجود موتاسیون در کدون 28، حضور Anti-HBe دلیل تکثیر و یا سرایت و پیشرفت کمتر بیماری نخواهد بود.